Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

"Μετείκασμα" και ο Κινηματογράφος γεννήθηκε.

Θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω με απλά λόγια και λόγω επαγγελματικής απασχόλησης ,τι κρύβεται πίσω από την μεγάλη οθόνη και την μαγεία μιας κινηματογραφικής προβολής.


Ο κινηματογράφος βασίζεται σε ένα ελάττωμα του ανθρώπινου ματιού ,που ονομάζεται "μετείκασμα", ένας στιγμιαίος οπτικός ερεθισμός διαρκεί αρκετά αφού εξαφανιστεί η αιτία που το προκάλεσε γιατί χρειάζεται επεξεργασία από τον εγκέφαλο . Η εικόνα (είδωλο) που σχηματίζεται στον αμφιβληστροειδή από ένα αντικείμενο δεν χάνεται αμέσως , αλλά παραμένει και μετά την εξαφάνιση του. Η εντύπωση της εικόνας εξακολουθεί να διαρκεί ακόμα 1/16 περίπου του δευτερολέπτου , πάνω στο οπτικό νεύρο , λόγω αδράνειας ,το μάτι δηλαδή δεν μπορεί να δει πάνω από 24 φωτογραφίες το δευτερόλεπτο. Αντίθετα από την μέλισσα που βλέπει χίλιες εικόνες ταυτόχρονα. Ο κινηματογράφος στηρίζεται πάνω σε αυτή την αρχή για να λειτουργήσει δεν είναι τίποτα άλλο δηλαδή από μια αλληλουχία φωτογραφιών που κινούνται με 24 καρέ το δευτερόλεπτο όπως λέγεται η μια φωτογραφία στην κινηματογραφική ορολογία , όλες μαζί οι φωτογραφίες αποτελούν το κινηματογραφικό φιλμ. Έτσι πριν ακόμα εξαφανιστεί το μετείκασμα της μιας εικόνας, να έρχεται η άλλη εικόνα, τότε οι εικόνες αυτές "συγχωνεύονται" και δημιουργούν μια συνεχή ροή εντυπώσεων. Με αυτόν τον τρόπο ο κινηματογράφος δίνει την εντύπωση της κίνησης.
Το φιλμ που έχει επικρατήσει είναι με πλάτος 35 χιλιοστών του μέτρου αποτελείται τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον από ένα πολύ ανθεκτικό πλαστικό υλικό όπου πάνω του τυπώνονται οι φωτογραφίες , αν ξύσουμε δηλαδή ένα φιλμ από την πίσω του πλευρά που είναι το χρώμα η φωτογραφία θα καταστραφεί. Δεξιά και αριστερά υπάρχουν μικρές τρύπες ,αυτές βοηθούν το φιλμ να κινείται με ασφάλεια και σταθερότητα στις κινηματογραφικές μηχανές. Κάθε 4 τρύπες είναι και μια φωτογραφία , στο βωβό κινηματογράφο η εικόνα έπιανε όλο τον ωφέλιμο χώρο στο διάστημα που υπήρχε ανάμεσα στις τρύπες που έχει το φιλμ και από τις δύο πλευρές , το φορμάτ δηλαδή η σχέση ύψους και πλάτους της εικόνας ήταν 18*24 χιλιοστά. Αυτό άλλαξε στον ηχητικό κινηματογράφο που χρειάστηκε ένα μέρος από την περιοχή αυτή για να χωρέσει το κανάλι του ήχου έτσι η εικόνα περιορίστηκε από την μία πλευρά έγινε όμως πολύ τετράγωνη. Έτσι περιορίστηκε από πάνω και κάτω για να γίνει πάλι παραλληλόγραμμη. Το τελικό φορμά έγινε 16*22.
Οι τελικές διαστάσεις στην πόρτα της μηχανής προβολής είναι περίπου 15*21 δηλαδή 4 :3 .

Το φορμάτ αυτό ονομάζεται Φλατ και έχει το δικό του φακό υπάρχει όμως και το Σινεμασκόπ που η λήψη γίνεται με αναμορφωτικούς φακούς που "συμπιέζουν" οριζόντια την εικόνα ώστε στο ίδιο πλάτος να καλυφθεί περισσότερος χώρος. Στην προβολή τώρα χρειάζεται ο αντίστοιχος αναμορφωτικός φακός που θα "τεντώνει" την εικόνα οριζόντια , ώστε να ξαναπάρει την αρχική της φόρμα και να γίνει πανοραμική η προβολή με την σχέση πλάτους- ύψους 2,35 : 1

Το φιλμ έρχεται από τις εταιρίες παραγωγής σε κομμάτια για ευκολότερη και πιο ασφαλή μεταφορά μέσα σε πλαστικά κουτιά που λέγονται πράξεις η κάθε πράξη περιέχει ταινία ίση με 20 λεπτά περίπου χρόνου προβολής έχουν αρίθμηση και πρέπει να γίνει το μοντάζ η ένωση των πράξεων σε μία ενιαία ταινία.


Το μοντάζ γίνεται στην αερολέζα είναι ένα μοτέρ που γυρνάει τις μπομπίνες που μέσα τυλίγεται το φιλμ.


Η ένωση των πράξεων στο μοντάζ γίνεται με την κολέζα μια συσκευή που βοηθάει στο κόψιμο της ταινίας με ακρίβεια και την ένωση με ειδικό σελοτέιπ , εδώ θέλει προσοχή γιατί αν δε κοπεί ακριβώς το καρέ γίνεται το "κατράζ" δηλαδή η εικόνα κατά την προβολή να κόβεται από πάνω και να εμφανίζεται στο κάτω μέρος της εικόνας.


Αφού ολοκληρωθεί το μοντάζ από τις μπομπίνες που χωρούν περίπου μια ώρα ταινία με την βοήθεια αυτού του καροτσιού φορτώνεται πάνω στα πλατό.

Το πλατό είναι μια συσκευή με οριζόντιους μεταλλικούς δίσκους που κινούνται δίπλα στην μηχανή προβολής και ο σκοπός είναι να τροφοδοτούν την μηχανή προβολής με το φιλμ ,χρειάζονται δυο δίσκοι για να γίνει η προβολή ο ένας δίσκος ξετυλίγει την ταινία και την προωθεί στην μηχανή και ο άλλος δίσκος τυλίγει την ταινία που έχει προβληθεί μόλις πριν στην οθόνη προβολής.

Αυτός ο διακόπτης που προσαρμόζεται στο κέντρο ρυθμίζει την ροή του φιλμ από το πλατό προς την μηχανή προβολής καθώς η ταχύτητα της μηχανής είναι σταθερή και η τροφοδότηση του φιλμ πρέπει να γίνεται απρόσκοπτα.

Η μηχανή προβολής δέχεται το φιλμ από πάνω και ανάποδα με τον ήχο στα δεξιά το φιλμ έρχεται ανάποδα γιατί στην προβολή η εικόνα αντιστρέφεται ,το κάτω προβάλλεται πάνω και το δεξί γίνεται αριστερό στην οθόνη προβολής.

Πίσω ακριβώς από τους φακούς υπάρχει η πόρτα που ανάλογα με το φορμάτ της ταινίας ρυθμίζει το περίγραμμα της ταινίας δηλαδή αφήνει το φως να περνάει σε συγκεκριμένες διαστάσεις ανάλογα με το αν η ταινία είναι φλατ η σινεμασκόπ με την αλλαγή των φακών αλλάζει αυτόματα και η πόρτα.

Το φως έρχεται από το σώμα της μηχανής προβολής από αυτήν την λάμπα βολταϊκού τόξου 2500 , 3000,3500 watt ανάλογα με το μήκος της προβολής επιλέγουμε και πιο πολλά watt το φως παράγεται από την εκκένωση και μεταπήδηση του ρεύματος σε 2 ακίδες βολφραμίου , μέσα σε αέριο xenon. Το φως που παράγεται από αυτήν την διαδικασία είναι πολύ ισχυρό και πολύ πιο καθαρό προσομοιώνοντας το ηλιακό φως , είναι πολύ λευκό και έχει υψηλή θερμοκρασία για αυτό χρειάζεται ο χώρος της λάμπας να εξαερίζεται και η καμπίνα προβολής να μην ξεπερνάει τους 25 βαθμούς έτσι χρειάζεται όση ώρα δουλεύει η μηχανή να υπάρχει ψύξη στο χώρο, η ταινία δεν καίγεται επειδή κινείται αν για κάποιο λόγο σταματήσει να κινείται καίγεται.

Το φως συγκεντρώνεται με αυτόν τον καθρέπτη πάνω στους φακούς και στην επιθυμητή διάσταση έτσι ώστε να υπάρχει ομοιομορφία φωτισμού δηλαδή όλα τα σημεία της οθόνης να φωτίζονται με την ίδια ένταση.

Ο καθρέφτης ρυθμίζεται από τις τρύπες που υπάρχουν στο πίσω μέρος της μηχανής , μπορούμε να μετακινήσουμε την λάμπα μπρος- πίσω ,δεξιά- αριστερά πάνω και κάτω έτσι ώστε να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα στην εστίαση της φωτεινής πηγής. Την λάμπα την ελέγχουμε μέσα από ειδικά τζάμια γιατί απευθείας θα μας κάψει τα μάτια. Η ζωή της λάμπας είναι 1500 ώρες και μετά πρέπει να την αλλάζουμε αν φθαρεί αρχίζει και φτερουγίζει η φλόγα της.

Η προβολή γίνεται μέσα από ένα ειδικό τζάμι για λόγους ηχομόνωσης και για να μην υπάρχουν διαθλάσεις πάνω στην προβολή . Το πανί προβολής είναι ειδικό με μικρές τρύπες που απορροφούν το περίσσιο φως και να μην έχει αντανακλάσεις και με ειδικές ουσίες που φωσφορίζουν για καλύτερη ποιότητα εικόνας.

Υπάρχουν δυο αναγνώστες πάνω στην μηχανή για τον ήχο ο ένας είναι για τον αναλογικό ήχο και ο άλλος για τον ψηφιακό ο αναλογικός είναι δεξιά όπως κατεβαίνει το φιλμ δίπλα στην εικόνα και ο ψηφιακός γράφεται στα κενά που αφήνουν οι τρύπες που υπάρχουν για την προώθηση του φιλμ.

Ο ήχος από την μηχανή πάει στον αποκωδικοποιητή όπου γίνεται η επεξεργασία του ήχου συγχρονίζεται με την εικόνα γιατί σε άλλο χρόνο διαβάζεται ο ήχος και σε άλλο σημείο η εικόνα ,αφού αποκωδικοποιηθεί οδηγείται στους ενισχυτές και από εκεί στα ηχεία έτσι ο ήχος διαφοροποιείται στο κεντρικό ηχείο που είναι για την φωνή στο δεξί και στο αριστερό στο αριστερό και δεξί περιφερειακό ήχο στον ήχο από πίσω στην αίθουσα, και τα γούφερ.

Yπάρχει και ένα άλλο πιο εξελιγμένο σύστημα ήχου το DTS o ήχος έρχεται μαζί με την ταινία σε 2 CD κατά την γνώμη το DTS παράγει αρκετά καλύτερο ήχο.

Ο ήχος φορτώνεται σε σκληρό δίσκο.


Και η ταινία περνάει από ένα ειδικό αναγνώστη που ρυθμίζει τον χρονισμό της εικόνας με τον ήχο του DTS που είναι στο σκληρό δίσκο. Ο time code για τον συγχρονισμό είναι γραμμένος δίπλα στον αναλογικό ήχο πάνω στο φιλμ.





Όλες οι μηχανές είναι συνδεμένες με υπολογιστή και από εκεί ελέγχουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται η κάθε προβολή , πόσο χρόνο θέλει για το κάθε βήμα της η μηχανή , τι να κάνει στην κάθε περίπτωση, δηλαδή πότε θα κάνει διάλειμμα τι φώτα να ανάψει τι μουσική να βάλει και πότε θα ξεκινήσει θα σταματήσει τη φακό να βάλει τη ήχο και γενικότερα αν είναι στο αυτόματο ότι αυτοματισμό θέλουμε να δημιουργήσουμε. Μπορεί ακόμα με το κατάλληλο εξοπλισμό το ίδιο φίλμ να παίζεται σε όλες της μηχανές προβολής ταυτόχρονα με διαφορά λίγων δευτερολέπτων δηλαδή όση ώρα χρειάζεται το φιλμ να πάει από την μία μηχανή στην άλλη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να περαστή η ταινία στην μηχανή κάθε φορά που τελειώνη μια ταινία όλα τα άλλα γίνονται αυτόματα.




Τώρα πως αντιλαμβάνεται η μηχανή πότε να αλλάξει φακό πότε να κάνει διάλλειμα πότε να ξεκινήσει και πότε να σταματήσει το ρυθμίζουμε εμείς στο μοντάζ. Βάζουμε κάτι αυτοκόλλητες μεταλλικές ταινίες πάνω στο φιλμ στα σημεία που έχουμε επιλέξει εμείς η μηχανή κάνει κάποια συγκεκριμένα βήματα τα ειδικά αυτά αυτοκόλλητα περνώντας από του αντίστοιχους αναγνώστες δίνουν την εντολή στην μηχανή να εκτελεί ορισμένες λειτουργίες που έχουμε ορίσει εμείς μέσα από τον υπολογιστή. Τώρα οι χρόνοι μετρούνται μετά την πρώτη προβολή της ταινίας και μένουν στην μνήμη , μετά ξέρουμε ακριβώς τους χρόνους που εκτελούνται οι διάφορες διεργασίες πάνω στην προβολή. Η μηχανή έχει και διάφορες δικλίδες ασφαλείας ώστε αν συμβεί κάτι να μην παθαίνει ζημιά ούτε το φιλμ ούτε τα μηχανικά μέρη όσο αυτό βέβαια είναι εφικτό.
Το πιο σημαντικό τεχνούργημα πάνω στην μηχανή προβολής είναι ο "σταυρός" που κάνει και όλη την δουλειά είναι ένα οδοντωτό ράουλο ένα από τα τρία οδοντωτά που υπάρχουν για να προωθούν το φιλμ μπροστά από την πόρτα για να δεχτεί την δέσμη φωτός από το φανάρι. Ο σταυρός μετακινεί το φιλμ καρέ καρέ ακινητοποιώντας για κλάσματα του δευτερολέπτου το καρέ πάνω στην πόρτα για να γίνει η έκθεση του στην φωτεινή πηγή και περνώντας το φως από το ακινητοποιημένο φιλμ στο φακό και από το φακό να αποτυπωθεί εστιασμένο και νετ όπως λέμε στην οθόνη προβολής. Ο σταυρός πραγματοποιώντας μια πλήρη περιστροφή σταματάει 4 φορές περνάνε 4 καρέ και κάνει 6 περιστροφές το δευτερόλεπτο άρα 4*6=24 καρέ το δευτερόλεπτο είναι αυτά που προλαβαίνει να δει το ανθρώπινο μάτι. Τώρα την ώρα που ο σταυρός μετακινεί την ταινία από το ένα καρέ στο άλλο με συνεχείς διακοπτόμενες κινήσεις για να μην φανεί πάνω στην οθόνη το κενό που υπάρχει από το ένα καρέ στο άλλο καθώς περνάει από την πηγή του φωτός ένας φωτοφράκτης που είναι συγχρονισμένος με την κίνηση του σταυρού , διακόπτη την παροχή φωτός καθώς παρεμβαίνει ενδιάμεσα στη λάμπα και την οπή προβολής. Δηλαδή το φως περνάει μόνο όταν το καρέ είναι ακινητοποιημένο όταν μετακινείτε δεν υπάρχει φως η προβολή μαυρίζει εντελώς. Επειδή αυτό γίνεται πολύ γρήγορα δεν το αντιλαμβάνεται το ανθρώπινο μάτι και με την βοήθεια του μετεικάσματος το μάτι βλέπει μόνο την εικόνα και όχι το μαύρισμα της οθόνης. Με αυτό τον τρόπο αποδίδεται τόσο ρεαλιστικά και αληθοφανής η κίνηση μέσω διαδοχικών στατικών εικόνων.
Τώρα για να μην διακόπτεται η σταθερή ροή του φιλμ μια και ο σταυρός κάνει διακοπτόμενη κίνηση και σε όλα τα άλλα ράουλα η κίνηση του φιλμ είναι συνεχής πρέπει να αφήσουμε πριν και μετά από τον σταυρό μπούκλες δηλαδή λίγο "αέρα" στο φιλμ να μπορεί να κινείται και όταν το ακινητοποιεί ο σταυρός, γιατί διαφορετικά το φιλμ θα έσπαγε σε κάθε προσπάθεια του σταυρού να ακινητοποιήσει το φιλμ.

19 σχόλια:

markos aliprantis είπε...

Μπράβο.Πάρα πολλές φορές αναρωτιώμουνα πώς δουλεύει αυτό το πράγμα(μηχανή)και γιά ποιόν λόγο είναι τόσο μεγάλη σε μέγεθος.Πολύ παλιά όταν ήμουν 15-16 χρονών ο γαμπρός μου έφερε από το Αμέρικα μια μηχανή μικρή ερασιτεχνική.Έπαιζε σαν βουβός κινηματογράφος αλλά όχι στην ποιότητα του γνωστού "σινεμά"

Anestis Ketsetzidis είπε...

Επιστήμη το θέαμα.
Κάπου χάθηκα με τόσες πληροφορίες.
Συνχαρητήρια για την ανάλυση.

Exagono είπε...

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.Απιθανη παρουσιαση σε ενα θεμα που λιγοι το
ξερουν.Καλιστα θα μπορουσε να ειναι παρουσιαση διδακτορικης εργασιας στη σχολη κινηματογραφου.Νασαι γερος να μας παρουσιασεις και αλλα τετοια θεματα.

Γιώργος από Χανιά είπε...

Αλέξανδρε, πολύ αναλυτική η παρουσίαση αλλά κατάλληλη για να μάθουμε κάποια βασικά πράγματα για το αντικείμενο.
Αν μπορείς, θα ήθελα να μου δώσεις πληροφορίες (ερμηνευτής, τίτλος) για το τραγούδι που ακούγεται.
Ευχαριστώ.

Corfu bee είπε...

Μπράβο πολύ καλό θέμα και επιμορφωτικό

galifabee είπε...

Γιώργο βλέπω με την μουσική έχεις ιδιαίτερο κριτήριο που μου φαίνεται ότι ταιριάζουμε λίγο στα γούστα τα δύο τραγούδια που ακούγονται είναι από το soundrack της ταινίας HIGH HEELS(ΨΗΛΛΆ ΤΑΚΟΎΝΙΑ) του Ισπανού πολλή σημαντικού σκηνοθέτη PEDRO ALMODOBAR με μουσική RYUICHI SAKAMOTO
είναι του 1991 και είναι το No7.UN AND DE AMOR (N.FERRER/G.VERLOR)PAUL BEUSCHER EDITIONS(SACEM) βασίζεται στο τραγούδι "C' EST IRREPARABLE" KAI "UN ANNO D' AMMORE " Ισπανικό κείμενο από τον Almodovar.
Και το Νο 15.PIENSA EN MI (AGUSTIN LARA) Γιώργο να θες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε να μιλήσουμε είτε με e-mail η όπως αλλιώς θες εγώ πάντως πιστεύω ότι για να είναι μια ταινία άρτια πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η μουσική είναι η ψυχή και το συναίσθημα της ταινίας έχω πολλά αγαπημένα κομμάτια από ταινίες που θα προσπαθήσω σιγά σιγά να τα βάζω στο galifabee. Ευχαριστώ πάντως όλους για τα σχόλια σας.

Γιώργος από Χανιά είπε...

Αλέξανδρε σ'ευχαριστώ πολύ!
Την ταινία την είχα δει παλιά και τα τραγούδια που έβαλες στο blog κάτι μου θύμησαν. Τα κατέβασα ήδη από το youtube γιατί αν μη τι άλλο αυτή η μουσική είναι καταπληκτική. Πάντως πρέπει να τα πούμε έτσι και αλλιώς. Θα μπω κάποια στιγμή στο msn messenger να μιλήσουμε.

chaniabee είπε...

φίλε!!! απλά σου βγάζω το καπέλο!!!καταπληκτική επεξήγηση!!!

IxNiLaTiS είπε...

Τώρα που σε βρήκα ... τί είναι ο διευθυντής φωτογραφίας σε μια ταινία;

Κώστας Ελευθεριου είπε...

Αλέξανδρε σ ευχαριστώ για τις φωτό. Η τέχνη του κινηματογράφου δηλδδή στηρήζετε σε μιά "αδυναμία"στην συνεργασία ματιού-εγκεφάλου ?

galifabee είπε...

Στον κινηματογράφο η φωτογραφία αποτελεί ένα οπτικό μέσο. Σκοπός του Διευθυντή Φωτογραφίας είναι να χειριστεί αυτό το μέσο, βασισμένος στην δημιουργική και τεχνική του ικανότητά για να εκφράσει και να υπογραμμίσει συγκινησιακά το όραμα που έχει ο Σκηνοθέτης για την ταινία.
Ο Διευθυντής Φωτογραφίας έχει μια ιδέα για το τι προσπαθεί να επιτύχει στην ταινία, και το μεθοδεύει δίνοντας τις κατάλληλες οδηγίες στους ηλεκτρολόγους, χειριστές κάμερας, μακενίστες κτλ.
Αυτός έχει την ευθύνη όλων των αποφάσεων που αφορούν την φωτογραφία, κρίνωντας αν αυτές ερμηνεύουν σωστά την μορφή και το περιεχόμενο της ταινίας.
Ο Σκηνοθέτης θέτει ερωτήματα που αφορούν την αισθητική και την δραματουργία της ταινίας. Ο παραγωγός θέλει να ξέρει πόσο γρήγορα προχωρούν τα πράγματα. Ο Διευθυντής Φωτογραφίας πρέπει να έχει καλή σχέση και με τους δύο, αλλά επίσης να έχει καλή σχέση με όλους τους δημιουργικούς συντελεστές. Με τον Σκηνογράφο, τον υπεύθυνο Ήχου, τον Μοντέρ, τον Μακιγιέρ... Το έργο του Διευθυντή Φωτογραφίας είναι μια πολύπλοκη διαδικασία και δεν περιορίζεται στην κατάκτηση μιάς σειράς τεχνικών λύσεων
Το ύφος της δουλειάς του καθενός ξεχωριστά, όσον αφορά τον φωτισμό, την σύνθεση και την κίνηση, δέχεται επιρροές από διάφορους Σκηνοθέτες, συχνά όμως ξεχωρίζει για την σταθερότητα και την συνοχή του καθώς εξελίσσεται από ταινία σε ταινία. Το αποτέλεσμα του έργου ενός Διευθυντή Φωτογραφίας μπορεί να αλάζει, με την χρήση νέων τεχνικών και την επεξεργασία νέων θεμάτων, όμως ένας μεγάλος Διευθυντής Φωτογραφίας ξεχωρίζει όχι μόνο για την εξαιρετική τεχνική του κατάρτιση αλλά και το καλλιτεχνικό του όραμα και την ικανότητά του να το μεταδίδει στο κοινό.

galifabee είπε...

Φίλε Κώστα θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα "ελάττωμα" του ματιού τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο , είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να επεξεργαστεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος την κάθε εικόνα. Στην ουσία δεν επεξεργάζονται με τον ίδιο τρόπο όλοι οι άνθρωποι τις εικόνες και τα ερεθίσματα που προσλαμβάνουν από μια ταινία γι αυτό στις λεγόμενες ποιοτικές ταινίες για να μπορέσεις να εμβαθύνεις περισσότερο πρέπει να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου για να δεις ή να εκμαιεύσεις αυτό που θέλει να πει ο σκηνοθέτης. ¨όσο περισσότερο βλέπεις κινηματογράφο και ειδικά ταινίες που σου αφήνουν και κάτι μέσα στο μυαλό σου όταν έχει τελείωση η προβολή τόσο αυτό το κριτήριο και η κινηματογραφική ματιά γίνεται πιο διεισδυτική και οξυδερκείς. Ένα άλλο σημαντικό γεγονός που διαχωρίζει το σινεμά από την τηλεόραση που είναι και το μυστικό που υπάρχει ακόμα το σινεμά και δεν έχει αντικατασταθεί πλήρως από την τηλεόραση είναι ότι στο σινεμά κλείνουν τα φώτα ο θεατής συγκεντρώνεται απόλυτα σε αυτό που βλέπει και λόγω του μεγέθους της εικόνας και του ήχου δεν αποσπάσαι όπως μπροστά σε μια τηλεόραση που μπορείς να κάνεις και κάποια άλλα πράγματα ταυτόχρονα. Στο σινεμά συμμετέχεις με όλες σου τις αισθήσεις και αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά της τηλεόρασης με αυτή του κινηματογράφου , ακόμα και η σκηνοθεσία διαφέρει σε σχέση με ένα καθαρά τηλεοπτικό προϊόν και σε ένα κινηματογραφικό το τηλεοπτικό προϊόν για να σου κρατήσει το ενδιαφέρον χρειάζεται γρηγορότερες εναλλαγές σκηνών χάνοντας έτσι πολλές φορές την ίδια την ουσία ενός κινηματογραφικού έργου. Λόγω της δουλειάς μου πολλές φορές κάποια έργα που αξίζουν πραγματικά να τα δεις δεν είναι και πολλά πιστέψτε με προσπάθησα να τα δω ταυτόχρονα λίγο στην τηλεόραση και λίγο μέσα στην αίθουσα , είναι σαν να βλέπεις άλλη ταινία μα εντελώς άλλη.Είναι και κάποιες ταινίες που μπορεί να θέλουν και μια δεύτερη ματιά .
Θα σας εξιστορήσω τώρα ένα περιστατικό κάποια στιγμή καθώς παίζαμε «το μετέωρο βήμα του πελαργού» μια καταπληκτική ταινία είχα την τύχη στην πρεμιέρα της ταινίας να γνωρίσω τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο ένα από τους καλύτερους έλληνες σκηνοθέτες αν και αμφιλεγόμενος. Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία όπου γίνεται ένας Γάμος και είναι η Νύφη από την μια μεριά του ποταμού και ο γαμπρός από την άλλη . Όταν λοιπόν τον ρώτησα κάποια στιγμή γι αυτή την σκηνή μου είπε ότι είχε διαβάσει ή ακούσει δεν θυμάμαι ότι στη Γαύδο όταν πέθαινε κάποιος και δεν υπήρχε παπάς και είχε φουρτούνα ειδοποιούσαν με κάποιο τρόπο και πήγαινε ο παπάς απέναντι στην Κρήτη σε ένα βράχο έψελνε και απέναντι έθαβαν τον νεκρό με αυτήν σκηνή εμπνεύστηκε . Μου είπε ακόμα ότι στο ποτάμι που έγιναν τα γυρίσματα εκείνη την χρονιά δεν έριξαν τα φώτα το σταυρό οι παπάδες όπως έκαναν κάθε χρόνο γιατί θεώρησαν ότι τα νερά μολύνθηκαν , και ότι από της διαμαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής αναγκάστηκε να κάνει τα γυρίσματα χωρίς ήχο και μετά να βάλει τον ήχο γιατί στα γυρίσματα ακουόταν οι διαμαρτυρίες αυτές, Μου είπε και άλλα πολλά που με βοήθησαν να καταλάβω και την ταινία και γενικά το σκεπτικό του γενικά για το κινηματογράφο. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι σε όλους της τέχνες όπως είναι και ο κινηματογράφος υπάρχει βάθος δεν είναι ότι φαίνεται από την πρώτη ματιά υπάρχουν διαμάντια που είναι στο χέρι μας να τα ανακαλύψουμε με σκοπό να γίνουμε καλύτεροι .
Ευχαριστώ για τα σχόλια σας και συγνώμη για την φλυαρία με πιάνει ώρες και στιγμές.

IxNiLaTiS είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
IxNiLaTiS είπε...

alex ευχαριστώ για την απάντηση.
Αν θέλεις πες μου και τί σπουδές πρέπει να έχει κάνει κάποιος για να γίνει διευθυντής φωτογραφίας, πώς μπαίνει στον χώρο, και αν οι αποδοχές αρκούν για να ζει.
Μιλάμε πάντα για Ελλάδα.

galifabee είπε...

Φίλε Ιχνηλάτη για να αφήσεις τα ίχνη σου στο χώρο θέλει λίγο να το χεις μέσα σου αν νομίζεις ότι το χεις το μικρόβιο ασχολήσου αξίζει τον κόπο από φίλους ξέρω ότι η καλύτερη σχολή είναι η
Σχολή Κινηματογράφου Τηλεόρασης
ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΣΤΑΥΡΑΚΟΥ
http://www.stavrakos.gr/index2.htm
τώρα για να γίνεις ένας πετυχημένος Διευθυντής Φωτογραφίας πιστεύω ότι πρέπει να είσαι πολλή καλός φωτογράφος καταρχήν και να αποκτήσεις μια προσωπική οπτική ματιά και ύφος για τα πράγματα. ¨Όσο για τα λεφτά αν καθιερωθείς πιστεύω ότι είναι αρκετά χωρίς να ξέρω βέβαια αλλά έτσι το αντιλαμβάνομαι τώρα για την Ελλάδα από ότι βλέπω για πολλά χρόνια υπήρχε ένα κύκλωμα που έκανε ταινίες για να παίρνει την επιδότηση από το ελληνικό κέντρο κινηματογράφου και όχι από την ανάγκη κάποιων δημιουργών να δημιουργήσουν και να οραματιστούν πάνω στο κινηματογράφο , τα τελευταία χρόνια κάτι πάει να γίνει διαφορετικό αλλά πάει προς το πολλή εμπορικό αυτό που πουλάει και που συνήθως δεν είναι και το ότι καλύτερο και γίνεται μόνο για το κέρδος και όχι για το αισθητικό αποτέλεσμα . Πολλή καλή δουλεία μπορώ να πω ότι γίνεται στις μικρούς μήκους ταινίες που προβάλλονται στο φεστιβάλ Δράμας αν σε ενδιαφέρει ,που λόγω και του μικρού κόστους που έχουν υπάρχει μια κατάθεση ψυχής μέσα αλλά συνήθως ο σκηνοθέτης είναι και παραγωγός και διευθυντής φωτογραφίας και όλα αυτά μαζί και είναι και ένα προκαταρκτικό στάδιο για να μπεις σε αυτό το χώρο και να εκτεθείς στο κοινό γιατί αυτό είναι που σε καθιερώνει τελικά και όχι ο χώρος ούτε οι κριτικοί κινηματογράφου.

Kostas είπε...

Θαυμάσιο και με πολλές σημαντικές πληροφορίες το post, για να γνωρίσουμε και τα της ΄΄ μηχανής ΄΄ του θεάματος!
Συγχαρητήρια για την λεπτομερή ανάλυση!
Καλή Χρονιά και Καλά Μέλια!

IxNiLaTiS είπε...

Alex σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες.
Δεν σκοπεύω να ασχοληθώ επαγγελματικά με κάτι τέτοιο. Αλλά όντας ερασιτέχνης φωτογράφος, είχα πάντα αυτή την απορία. :)

Ανώνυμος είπε...

Δυο επισημάνσεις, δυο ολυμπιάδες και μια αλλαγή τεχνολογίας μετά:
1. Ο DTS ήχος ερχόταν σε CDs, όχι σε DVDs, ανεξαρτήτως του ότι τα drives στο XD10 ήταν DVD-ROM (SCSI νομίζω).
Αν σου έχει ξεμείνει κανένα δισκάκι από παλιά στο θάλαμο, μπορείς να δοκιμάσεις να φτιάξεις ένα αρχείο ISO από αυτό και θα δεις ότι το μέγεθός του δεν ξεπερνά τα 700
megaBytes. (Κάποια γράφουν και "NON-OPERATIONAL IN STANDARD CD PLAYERS")
2. Στα Cinemeccanica "φανάρια" τουλάχιστον, όπως αυτά στις φωτογραφίες, από τις τρεις (+1) τρύπες για ρύθμιση του φωτός, μετά την αλλαγή της λάμπας, δεν μετακινούν τον καθρέφτη, αλλά την ίδια τη λάμπα στους τρεις άξονες. Το ίδιο συμβαίνει και στα νέας τεχνολογίας προβολικά συστήματα, όπως τα Βarco π.χ., ή τα NEC.

galifabee είπε...

Ευχαριστώ για τις επισημάνσεις έχεις δίκιο