Στις Ακρογιαλιές του Ομήρου

ΣΤΙΣ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ υπήρχε μια μακαριότητα,ένα μεγαλείο, που έφτασαν ως τις μέρες μας άθικτα. Η πατούσα μας,που ανασκαλεύει την ίδιαν άμμο , το νιώθει. Περπατάμε χιλιάδες χρόνια, Ο άνεμος ολοένα λυγίζει τις καλαμιές κι ολοένα εμείς υψώνουμε το πρόσωπο. Καταπού ? Ως πότε ; Ποιοι κυβερνάνε ;


Μας χρειάζεται μια νομοθεσία που να διαμορφώνεται όπως το δέρμα επάνω μας τον καιρό που μεγαλώνουμε. Κάτι νεανικό και δυνατό συνάμα , σαν το εν δ’ ύδατ’ αενάοντα ή το θαλερόν κατά δάκρυ χέοντες. Έτσι που να μπορεί κείνο που γεννά ο άνθρωπος να ξεπερνά τον άνθρωπο δίχως να τον καταπιέζει.


..........


ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ μου γεμίσανε το κεφάλι με την εικόνα ενός θανάτου κουκουλωμένου
στα μαύρα , που κρατά τη ζωή σαν φάκα και μας την προτείνει ανοιχτή , με το δόλωμα της
ηδονής στη μέση. Αφήστε με να γελάσω . Κάτι άλλο έλεγε κείνος που μασούσε την δάφνη.
Και δεν είναι τυχαίο που γυρίζουμε όλοι μας γύρω απ' τον ήλιο.


Το σώμα ξέρει.

Οδυσσέας Ελύτης
Ο Μικρός Ναυτίλος 1984

Ο Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 2 Νοεμβρίου 1911 στη συνοικία “Εφτά Μπαλτάδες” (γωνία οδών Αριάδνης και Πασιφάης). Από τον Παναγιώτη και την Μαρία Αλεπουδέλη.