"Μηλιά" κάπως έτσι πρέπει να ήταν ο Παράδεισος

Νομός Χανίων στο δρόμο από το Καστέλι Κισσάμου για το Ελαφονήσι

βρίσκεται ο παραδοσιακός οικισμός "Μηλιά "

σε ένα παρθένο και ορεινό κομμάτι Κρητικής γης

ξεπροβάλει ένας χώρος από πέτρα και ξύλο υλικά που είναι φτιαγμένα τα όνειρα και τα παραμύθια.

Αρμόνια , γαλήνη , μεράκι, σπιτάκια κουκλίστικα , φτιαγμένα με μέτρο ξεφυτρώνουν μέσα στο δασικό τοπίο ,νιώθεις ότι εδώ δεν κατοικούν άνθρωποι αλλά νεράιδες.

Τόπος χωρίς αυτοκίνητα ,ρεύμα και ότι άλλο περίπλοκο έχει ανακαλύψει ο άνθρωπος που το μόνο που κατάφερε είναι να περιορίσει την ελευθερία του.

Ανακαλύπτεις ξαφνικά τον χαμένο παράδεισο μέσα σου, αναρωτιέσαι τι νόημα έχει πραγματικά όλο αυτό το τσιμέντο το σίδερο και ο θόρυβος που σε περιτριγυρίζουν βασανιστικά κάθε μέρα .

Προσπαθείς να σκεφτείς τον εαυτό σου σε ένα τέτοιο μέρος ,το ζεστό καλοκαίρι ξαπλωμένος σε μια αιώρα στη σκιά των δέντρων.

Το φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές να ποτίζουν την γη και τον άνεμο να παίζει με τα κιτρινισμένα φύλλα των δέντρων.

Ο χειμώνας άσπρος από το χιόνι και το τζάκι μέσα να καίει και μαζί και τα προβλήματα μας.

Την άνοιξη μυρωδάτη και πολύχρωμη.

Την νύχτα να φωτίζουμε τα όνειρά μας από το φως του φεγγαριού των άστρων και των κεριών.

Πιθάρι άδειο η ψυχή μας που περιμένει να γεμίσει με μνήμες.

Πέτρα η καρδιά

Πόρτα σφαλιστή που πρέπει να ανοίξει ο νους μας

Γάργαρο νερό η ζωή που χύνεται και χάνεται μέσα απ' τα χέρια μας.

Ο παράδεισος δεν έχει χαθεί, είναι μέσα μας απλώς δεν το ξέρουμε.