"Στο Γιούχτα απάνω ανέβηκα κ' είδα την Κρήτη ολόρθη....."
Ο Αφέντης Χριστός ναός τετράκλιτος (μοναδικός στην Ελλάδα) υποδεικνύει ότι η ανάγκη του ανθρώπου προς το ιερό είναι διαχρονική και διαρκής.
Δυτικά του βουνού ιλιγγιώδες κενό και εικόνες σαν από αεροπλάνο
'Ένας χώρος δυτικά του Γιούχτα με μια βαριά μυρωδιά από ψόφια ζώα μάλλον είναι τροφή για τους Γύπες που ζουν σε αυτή την πλευρά του βουνού.Έχουν παρατηρηθεί πάνω από 40 είδη πουλιών, ανάμεσα τους υπάρχουν είδη σπάνια ή και απειλούμενα, όπως το γεράκι της Ελεονώρας, το φαλκόνι και το σημαντικότερο, ο γύπας 20-30 γύπες στην νοτιοδυτική πλευρά του βουνού υπάρχουν αποικίες γυπών οι οποίες είναι γνωστές από πολύ παλιά, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Γιούχτας έχει ανακηρυχτεί από το 1982 ως Σημαντικός Βιότοπος σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και μεταγενέστερα (1989) εντάχθηκε στον κατάλογο για τους Διεθνείς Ορνιθοβιότοπους.
Στη διαδρομή προς την κορυφή πεταμένες πέτρες που λες και έχουν κοπεί με λέιζερ
Σημείο που με κινήσεις καταδρομέα μπορείς να περάσεις στο μινωικό ιερό που είναι περιφραγμένο μάλλον από την αρχαιολογική υπηρεσία.
Το σπηλαιώδες χάσμα του Ιερού του Γιούχτα
Πρόκειται για ένα στενόμακρο χάσμα βάθους περίπου 12μ.
Βρίσκεται στη θέση «Του Ζια το Μνήμα» (τάφος του Δία), στο κέντρο του μινωικού ιερού κορυφής,
Εδώ ανακαλύφθηκαν αναρίθμητα αφιερώματα της Μέσο- και Υστερομινωικής εποχής, καθώς και εγχάρακτες αφιερώσεις της γραμμικής Α. 
Αυτό που εμφανίζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η υπόθεση (που φαίνεται ότι επιβεβαιώνεται μετά τις ανασκαφές στα Ανεμόσπηλια του Γιούχτα) ότι το υγρό που τοποθετούσαν στα κύπελλα που ανακαλύφθηκαν εδώ ήταν ανθρώπινο αίμα.
Στην διαδρομή προς στην κορυφή μια πολύ καλή ενέργεια από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης δίπλα στο κάθε φυτό μια καλαίσθητη ταμπελίτσα με ενημερωτικά στοιχεία για αυτό. Κάτι σαν μάθημα βοτανικής.
