Ασκολίμπροι Περατζούνια και Χοχλιοί

Ασκολίμπροι

 Όταν ο καιρός είναι βροχερός και δεν είναι  ευνοϊκός για τη δουλειά στο μελισσοκομείο, που αυτή την εποχή είναι αρκετή ,  πηγαίνουμε στο βουνό για την συλλογή άγριων χόρτων , ένα από αυτά είναι και οι Ασκολίμπροι , είναι ένα αυτοφυές φυτό στην Κρήτη ένα είδος αγκάθας , που όταν είναι δροσερό, δεν το τρώνε τα ζώα  , και έτσι μπορούμε να το μαζέψουμε. 

Το κόβουμε όσο πιο βαθιά μπορούμε με το μαχαίρι , θα μπορούσαμε να το ξεριζώσουμε, έχει μια ρίζα περίπου σαν το καρότο , αλλά δεν πιστεύω ότι είναι η καλύτερη ιδέα, γιατί έτσι θα το καταστρέφαμε και δεν θα μπορεί να βγει την επόμενη χρονιά . 

Μπορούμε με τα χέρια, να τους  καθαρίσουμε, καθώς είναι πολλοί  τρυφεροί  και τα αγκάθια τους δεν τσιμπάνε αφήνοντας μόνο τα κοτσάνια.

Μετά μπορούμε να τους  πλύνουμε καλά να φύγουν τα χώματα και να τους  μαγειρέψουμε , είναι ένα εξαιρετικό και σπάνιο φαγητό , αν τους βρείτε κάπου μαγειρεμένους , δοκιμάστε τους και θα με θυμηθείτε.  

 

 Περατζούνι

Περατζούνι είναι ένα άγριο αγγιναράκι  αυτοφυές, που βγαίνει μέσα στα χαράκια πάνω στα Κρητικά βουνά , είναι αρκετά σπάνιο και  δύσκολο  να το συλλέξεις, αλλά κυρίως  να το καθαρίσεις, καθώς θέλει τεχνική και υπομονή , το συναντάς αυτή την εποχή  που είναι τρυφερό, και είναι ένας εξαιρετικός μεζές ,είτε ωμό είτε μαγειρεμένο.

Χοχλιοί (Σαλιγκάρια)

Έχω αναφερθεί για αυτούς σε παλαιότερη ανάρτηση εδώ

Όταν ο καιρός είναι υγρός, χωρίς πολύ αέρα και αν έχει ειδικά προηγηθεί νοτιάς και ζεστός καιρός αυτή την εποχή ,τα σαλιγκάρια  βγαίνουν από την κρυψώνα τους,  για να βοσκήσουν πάνω στα αγριόχορτα, συνήθως τέτοιες συνθήκες επικρατούν  την νύχτα , αν όμως πιάσει ψιλόβροχο την μέρα , η συλλογή γίνεται πολύ γρήγορα (και λέω ψιλόβροχο ,γιατί ο χοχλιός μπορεί να αγαπάει  το νερό ,αλλά δεν ξέρει και δεν θέλει να κολυμπά ,  ίσα ίσα να έχουν βραχεί τα χόρτα, σαν την δροσούλα , και να μην φυσάει αέρας, που μπορεί να στεγνώσει γρήγορα την υγρασία και να υπάρχει και ατμοσφαιρική υγρασία ,αλλά  να μην κάνει ούτε κρύο, αλλά ούτε ζέστη.) Αν βρεθείς σε τέτοιες ιδανικές συνθήκες και είσαι και σε τοποθεσία που είναι χοχλιδότοπος, που ειδικά στην Κρήτη έχει αρκετούς , με την προϋπόθεση βέβαια να μην έχει γίνει εντατική συλλογή τις προηγούμενες μέρες,  δεν μπορείς να φανταστείς πόσοι χοχλιοί  ξεπροβάλλουν από τα πιο απίθανα σημεία, παντού πάνω στις Κρητικές χαλέπες , πάνω στα χαράκια , μέσα στις αστιβίδες ,πάνω στους ασπαλάθους , κάτω από τις ασκελετούρες , μέσα στους φλόμους , πάνω στους αγκαβάνους , μέσα  στους ασπαλάθους , μέσα στις αγκαραθιές , πάνω στις φασκομηλίες , μέσα στους θύμους ,πάνω στις ασφεντιλιές  και σε κάθε σπιθαμή χώμα, μερικές φορές ,έχει τόσους πολλούς χοχλιούς που  αν δεν προσέξεις  περισσότερους μπορεί να πατήσεις παρά να μαζέψεις .

 

Βέβαια δεν είναι όλοι για συλλογή ένα μεγάλο ποσοστό καμιά φορά 30-40% δεν συλλέγεται μπορεί να είναι μικροί σε μέγεθος, που σημαίνει ότι δεν έχουν ενηλικιωθεί  , ένα μεγάλο ποσοστό επίσης είναι "τσιφούτες" ενώ δηλαδή  έχουν το κανονικό μέγεθος ,το κέλυφος τους μπροστά είναι μαλακό  αν δούμε τέτοιους να σπάνε, μπροστά πολύ εύκολα τους αφήνουμε επιτόπου , συνήθως αυτοί   μάλλον έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για φαγητό ,βγαίνουν πρώτοι και μάλιστα δεν προσέχουν καθόλου και συνήθως γίνονται εύκολα θύματα , συνήθως από αρχάριους στην συλλογή.    

 

Υπάρχουν ακόμα και διαφορετικά είδη σαλιγκαριών εκτός από αυτούς που εμείς τους αποκαλούμε "χοντρούς" helix aspersa υπάρχουν και οι "λιανοί" Helix lactea  που είναι μικρότεροι σε μέγεθος, τρώγονται και αυτοί αλλά με διαφορετικό τρόπο και έχουν ξεχωριστό τρόπο μαγειρέματος και εποχή συλλογής , υπάρχουν και μερικά αλλά πιο σπάνια είδη.

Οι μεγαλύτεροι  σε μέγεθος  χοχλιοί  συνήθως είναι οι υπερήλικες ονομάζονται "ψαροί' γιατί το χρώμα τους έχει ξεθωριάσει από τον ήλιο και τον αέρα.

Το μέγεθός δεν έχει σχέση με την ποιότητα του σαλιγκαριού υπάρχουν περιοχές που οι χοχλιοί ενώ είναι πιο μικροί σε μέγεθός έχουν καλύτερης ποιότητας κρέας ,εξαρτάτε από τι χόρτα τρέφονται.

 

Μετά την συλλογή αυτή την εποχή πρέπει να τους "σακάσουμε" για να ξεπικρίσουν ,βάζουμε μόνο κρίθινο αλεύρι , αν βάλουμε μακαρόνια επειδή  περιέχουν αλάτι αρκετοί θα ψοφήσουν

Δεν χρειάζεται πολύ αλεύρι , ούτε χρειάζεται να βάζουμε πολλούς χοχλιούς μαζί ,ούτε τους κλείνουμε αεροστεγώς, πρέπει να μπορούν να αναπνέουν και δεν τους αφήνουμε στον ήλιο , μετά από 10  μέρες περίπου, είναι έτοιμοι και κρατάνε σε δίαιτα αρκετούς μήνες. Βέβαια το καλοκαίρι οι χοχλιοί είναι "σακασμένοι"  αλλά είναι πιο δύσκολο να τους εντοπίσουμε γιατί κρύβονται πολύ καλά για να προστατευτούν από τον καυτό ήλιο και τις υψηλές θερμοκρασίες του Κρητικού καλοκαιριού.