Η μέλισσα στο λόγο του Νίκου Καζαντζάκη

 Η μέλισσα που εμπνέει ,που αποτυπώνεται στη γραφή του Νίκου Καζαντζάκη άλλοτε αλληγορικά ,άλλοτε για να περιγράψει την αγωνία της ανθρώπινης ψυχής, άλλοτε σαν εικόνα γεμάτη φως , βουητό, χρώματα και μυρωδιές .

"Σαν την μέλισσα την εργατική και την στείρα , ήμουν κλεισμένος στην καρδιά μου , με τα φτερά μαζεμένα , νηστικός και τρεμάμενος κι οληνυχτίς σφυρηλατούσα με την πιο πολύτιμη μου ουσία τις βασιλικές κούνιες τεράστιες , για να χωρέσουν τον θεϊκό γόνο και τριγύρα τους συγκολλούσα αρίφνητα και ταπεινά κελιά του στείρου λαού. Κι όλο το ανθρώπινο φρασκί φάνταζε σαν το θρυλικό δελφικό ναό του Απόλλωνα , καμωμένος αλάκερο από κερί και φτερούγες.

Κι έτρεμα , για΄τι τα λουλούδια μαραινόνταν κι ο ήλιος γιόμιζε σύννεφα κι ο γάμος αργούσε.

Μα όπως ξαφνικά στην πυρά του μεσημεριού κατεβαίνει απ' το λευκό φλεγόμενο ύψος η βασιλομάνα , με το κοντάρι του έρωτα βυθισμένο ακόμα στην πρόσβαρη κοιλιά , κι οι μέλισσες ορμούν και οσμίζουνται απάνου στο χνουδωτό , σπαραζόμενο κορμί τη σωτηρία."

.............................

"Θυμούμαι όταν σύρθηκα πρώτη φορά στο κατώφλι κι έσκυψα στην αυλή ,στο μικρό περιβόλι : μεσημέρι , όλος ο αέρας βούιζε, μέλισσες πολύ μεγάλες , σαν άγγελοι , πήγαιναν και μιλούσανε στα λουλούδια , και ζάλη με κυρίεψε , γιομάτη βουή , μυρωδιά , φως κάματο."

......................

"Όλος ο κόσμος , μια Τροία που καίγεται για το χατίρι του Ομήρου. Την Ελένη , σαν την βασιλομάνα του μελισσιού , την ακλούθησαν , όταν έπαιζε και πετούσε στο ήλιο , χιλιάδες μνηστήρες . Μα ένας μονάχα , ο θείος Κηφήνας , Ο Ποιητής , την έκαμε δική του στον αιώνα!"

................................

"Στίχε γαμπρέ , χιλιόματε κηφήνα, που αρπάς και κουβαλάς μες στου περίσσου του γήλιου φως τη μέλισσα αρχηγίνα, η χνουδωτή ζωή η βασιλομάνα παραπονιάρα βόγκει, κι όλο πείνα σε ακαρτεράει να τηνε κάμεις μάνα!" ................ "Χιλιοτριαντάφυλλο ο ουρανός , κι οι αγγέλοι τρυγούν , αργατικοί σα τα μελίσσια , της σκοτεινής αθανασίας το μέλι." ................... "Η σκοτεινή μου χάρηκε λαμπήθρα σε άγριο γκρεμό ,μια νύχτα στο φεγγάρι, κατάβαρη να στάζει αργά κερήθρα." ................................. "Μέθυσε ο νους ,οι κόρφοι ανθούν οι στείροι , πια δεν μπορώ να περπατώ , κρεμιούμε σαν μέλισσα τ΄ανάσκελα στον κλώνο τον ανθισμένο του θεού και σειούμε!"

Αποσπάσματα από τα βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη "Συμπόσιον" και "Τερσίνες"

"Άπλωσα τα χέρια μου και γέμισαν οι φούχκτες μου φεγγάρι ' ένα φεγγάρι πηχτό , γλυκό , σαν μέλι."

Από το βιβλίο ο φτωχούλης του Θεού

Θα δούμε  , μερικά αποσπάσματα που αφορούν  την΄" Μεγάλη αγάπη" την Μέλισσα αλλά και  μια άλλη Μεγάλη και σπουδαία αγάπη τον Νίκο Καζαντζάκη , για το πως βλέπει την μέλισσα μέσα στο έργο ζωής του, την Οδύσεια , με ένα σίγμα, έτσι όπως ήθελε να γράφεται ο ίδιος για να ξεχωρίζει από αυτή του Ομήρου.

«Πρέπει να φροντίσω το κορμί μου, αλλιώς αυτό το έργο θα με ρίξει καταγής», έγραψε για την ΟΔΥΣΕΙΑ του των 33.333 στίχων ο Νίκος Καζαντζάκης (το 3 ήταν ένα αριθμός σύμβολο για τον ίδιο ) 24 ραψωδίες, δεκατρία χρόνια  βασανιστικής δουλειάς ,15.000 ώρες, τουλάχιστον, αφιέρωσε στις 8 αναθεωρημένες  γραφές της . Ένα έργο επικό που μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτό του Ομήρου και αποτελεί την συνέχεια της ,αφηγείται τις περιπέτειες και τα ταξίδια του Οδυσσέα αφ’ ότου επέστρεψε στην Ιθάκη, και μετά έφυγε ξανά, μέχρι τον θάνατό του στον Νότιο Παγωμένο Ωκεανό.

 Το πνεύμα και το ποιητικό ταλέντο του Καζαντζάκη Μας ρέει αχαλίνωτο , ατίθασο , θαρραλέο μέσα σε αυτό το μεγαλειώδες  ποίημα , ο κάθε στίχος του και  μια πανέμορφη εικόνα  , αλλά  παράλληλα ένας ύμνος προς τον άνθρωπο και ένα τεράστιο βήμα προς την λευτεριά, που τόσο αναζητούσε σε όλη του την ζωή.  

Εδώ είναι μερικοί στίχοι από την Οδύσεια που αναφέρονται με κάποιο τρόπο στις μέλισσες και το μέλι και πιστεύω οι φίλοι μελισσοκόμοι  να τους εκτιμήσουν ιδιαιτέρως.


σφαλνού οι τεχνίτες τ’ αργαστήρια τους, και κλωθανηφορίζουν

απ’ του γιαλού τα καπελειά τρεκλίζοντας οι λαμνοκόποι.

Με βουή στην αγορά τσαμπιά τσαμπιά σμαριάζουν, ως μελίσσια

που δουν ζωνόσβουρο μες στο φρασκί να μελοδιαγουμίζει. 

.............................

Πηδούν τα φρύδια, αστραποκύκλωσαν το γαγλωτό ταξίδι·

όλα τα κύματα βροντοχτυπούν τους μέλιγγους, κι ανθίσαν

οι αγράμπελες, τα μελισσόχορτα στης Καλυψώς το σπήλιο·

και χύθηκαν στης Κίρκης τον παστό τα κεχριμπάρια ως μέλι. 

...................

Μα ως του χλοερού βουνού του χτύπησε το αγέρι, αναγκαρδιώθη·

τα σπάρτα ευώδιαζαν, οι μέλισσες τη νια βοσκούσαν θρούμπα,

τα χελιδόνια σπάθιζαν το φως, κι η κάτασπρη κοιλιά τους 

....................

και ριζοσκέλωνε ο θρασός κισσός στις πετροχαραμάδες·

γλύκα πολλή, ευωδιά, αναγάλλιαση, κι οι μέλισσες βούιζαν,

και στρώνουνταν, αστροφεγγιά της γης, το φτωχοχαμομήλι. 

..................

τ’ αρματωμένα ζούδια χώνουνταν κουρσάροι στα πρωτάνθια

του μυρισμένου χρουσασπάλαθου, του αγόγλωσσου, της θρούμπας. 

.................................

Του γέροντα βουλιάξα οι μέλιγγοι, σφαλνάει τα βλέφαρα του·

σα μελισσιού γλυκιά βουή μακριά στον ανθισμένο κάμπο,

που όλο αλαργαίνει, σβει και χάνεται, του φάνηκε η ζωή του·

κι αυτός σα μέλισσος, ανάσκελα, χωρίς κεντρί, πεθαίνει. 

μελίσσια βογκερά τα λόγια του γιομάτα οσκρό και μέλι,

και συνορίζουνταν μες στο φρασκί ποιο να πρωτοπετάξει· 

Φέγγουν θαμπά τα ολάνθιστα δεντρά καταχνοπεπλωμένα

κι οι μέλισσες απάνω τους χιμούν κι όλα τα κλώνια σειούνται·

........................................

βαθύ καράβι με άλικα πανιά, να το φορτώσουν στάρι

και πήλινα δοχειά λιαστό κρασί, χαλκωματένια μέλι·

....................................

«Εμείς οργώνουμε και σπέρνουμε, θερίζουμε, λιχνούμε,

εμείς γεννούμε αρσενικά παιδιά, κι εμάς το στάρι πρέπει·

ντροπή, μωρέ, οι χοντρόκωλοι να τρων του σμηναριού το μέλι!» 

.........................................

Πετιέται ευτύς ορθός, χαμογελάει, καλόνειρο σα να ’δε·

μα όλα τα θάματα τ’ αστόχησε της ανθισμένης νύχτας

και μοναχά στο σπλάχνο αποκρατάει το ανάριο μέλι ακόμα.

..................................
«Μέλι πιθώστε, προσφορές στον αγαθό θεό, το Γέλιο!

...........................

Τ’ αμπέλια μου μπορούν μες στο κρασί τον κάμπο να λιμνιάσουν,

κι οι ελιές μου θάλασσα, κι αρέσει μου τ’ ασημοκύματά τους

στα λιακωτά ν’ ακούω το δειλινό να με δροσαρμενίζουν·

κι ο γήλιος πιάνεται σα σηκωθούν στον κάμπο οι μέλισσές μου.»
........................

Ο βασιλιάς στον ίσκιο αναγερτός μελέταε αργά το μέλι,

το στάρι, το κρασί, το λιόλαδο της θηλυκοχρονιάς του·

"Μετείκασμα" και ο Κινηματογράφος γεννήθηκε.

Θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω με απλά λόγια και λόγω επαγγελματικής απασχόλησης ,τι κρύβεται πίσω από την μεγάλη οθόνη και την μαγεία μιας κινηματογραφικής προβολής.

Ο κινηματογράφος βασίζεται σε ένα ελάττωμα του ανθρώπινου ματιού ,που ονομάζεται "μετείκασμα", ένας στιγμιαίος οπτικός ερεθισμός διαρκεί αρκετά αφού εξαφανιστεί η αιτία που το προκάλεσε γιατί χρειάζεται επεξεργασία από τον εγκέφαλο . Η εικόνα (είδωλο) που σχηματίζεται στον αμφιβληστροειδή από ένα αντικείμενο δεν χάνεται αμέσως , αλλά παραμένει και μετά την εξαφάνιση του. Η εντύπωση της εικόνας εξακολουθεί να διαρκεί ακόμα 1/16 περίπου του δευτερολέπτου , πάνω στο οπτικό νεύρο , λόγω αδράνειας ,το μάτι δηλαδή δεν μπορεί να δει πάνω από 24 φωτογραφίες το δευτερόλεπτο. Αντίθετα από την μέλισσα που βλέπει χίλιες εικόνες ταυτόχρονα. Ο κινηματογράφος στηρίζεται πάνω σε αυτή την αρχή για να λειτουργήσει δεν είναι τίποτα άλλο δηλαδή από μια αλληλουχία φωτογραφιών που κινούνται με 24 καρέ το δευτερόλεπτο όπως λέγεται η μια φωτογραφία στην κινηματογραφική ορολογία , όλες μαζί οι φωτογραφίες αποτελούν το κινηματογραφικό φιλμ. Έτσι πριν ακόμα εξαφανιστεί το μετείκασμα της μιας εικόνας, να έρχεται η άλλη εικόνα, τότε οι εικόνες αυτές "συγχωνεύονται" και δημιουργούν μια συνεχή ροή εντυπώσεων. Με αυτόν τον τρόπο ο κινηματογράφος δίνει την εντύπωση της κίνησης.
Το φιλμ που έχει επικρατήσει είναι με πλάτος 35 χιλιοστών του μέτρου αποτελείται τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον από ένα πολύ ανθεκτικό πλαστικό υλικό όπου πάνω του τυπώνονται οι φωτογραφίες , αν ξύσουμε δηλαδή ένα φιλμ από την πίσω του πλευρά που είναι το χρώμα η φωτογραφία θα καταστραφεί. Δεξιά και αριστερά υπάρχουν μικρές τρύπες ,αυτές βοηθούν το φιλμ να κινείται με ασφάλεια και σταθερότητα στις κινηματογραφικές μηχανές. Κάθε 4 τρύπες είναι και μια φωτογραφία , στο βωβό κινηματογράφο η εικόνα έπιανε όλο τον ωφέλιμο χώρο στο διάστημα που υπήρχε ανάμεσα στις τρύπες που έχει το φιλμ και από τις δύο πλευρές , το φορμάτ δηλαδή η σχέση ύψους και πλάτους της εικόνας ήταν 18*24 χιλιοστά. Αυτό άλλαξε στον ηχητικό κινηματογράφο που χρειάστηκε ένα μέρος από την περιοχή αυτή για να χωρέσει το κανάλι του ήχου έτσι η εικόνα περιορίστηκε από την μία πλευρά έγινε όμως πολύ τετράγωνη. Έτσι περιορίστηκε από πάνω και κάτω για να γίνει πάλι παραλληλόγραμμη. Το τελικό φορμά έγινε 16*22.
Οι τελικές διαστάσεις στην πόρτα της μηχανής προβολής είναι περίπου 15*21 δηλαδή 4 :3 .

Το φορμάτ αυτό ονομάζεται Φλατ και έχει το δικό του φακό υπάρχει όμως και το Σινεμασκόπ που η λήψη γίνεται με αναμορφωτικούς φακούς που "συμπιέζουν" οριζόντια την εικόνα ώστε στο ίδιο πλάτος να καλυφθεί περισσότερος χώρος. Στην προβολή τώρα χρειάζεται ο αντίστοιχος αναμορφωτικός φακός που θα "τεντώνει" την εικόνα οριζόντια , ώστε να ξαναπάρει την αρχική της φόρμα και να γίνει πανοραμική η προβολή με την σχέση πλάτους- ύψους 2,35 : 1

Το φιλμ έρχεται από τις εταιρίες παραγωγής σε κομμάτια για ευκολότερη και πιο ασφαλή μεταφορά μέσα σε πλαστικά κουτιά που λέγονται πράξεις η κάθε πράξη περιέχει ταινία ίση με 20 λεπτά περίπου χρόνου προβολής έχουν αρίθμηση και πρέπει να γίνει το μοντάζ η ένωση των πράξεων σε μία ενιαία ταινία.


Το μοντάζ γίνεται στην αερολέζα είναι ένα μοτέρ που γυρνάει τις μπομπίνες που μέσα τυλίγεται το φιλμ.


Η ένωση των πράξεων στο μοντάζ γίνεται με την κολέζα μια συσκευή που βοηθάει στο κόψιμο της ταινίας με ακρίβεια και την ένωση με ειδικό σελοτέιπ , εδώ θέλει προσοχή γιατί αν δε κοπεί ακριβώς το καρέ γίνεται το "κατράζ" δηλαδή η εικόνα κατά την προβολή να κόβεται από πάνω και να εμφανίζεται στο κάτω μέρος της εικόνας.


Αφού ολοκληρωθεί το μοντάζ από τις μπομπίνες που χωρούν περίπου μια ώρα ταινία με την βοήθεια αυτού του καροτσιού φορτώνεται πάνω στα πλατό.

Το πλατό είναι μια συσκευή με οριζόντιους μεταλλικούς δίσκους που κινούνται δίπλα στην μηχανή προβολής και ο σκοπός είναι να τροφοδοτούν την μηχανή προβολής με το φιλμ ,χρειάζονται δυο δίσκοι για να γίνει η προβολή ο ένας δίσκος ξετυλίγει την ταινία και την προωθεί στην μηχανή και ο άλλος δίσκος τυλίγει την ταινία που έχει προβληθεί μόλις πριν στην οθόνη προβολής.

Αυτός ο διακόπτης που προσαρμόζεται στο κέντρο ρυθμίζει την ροή του φιλμ από το πλατό προς την μηχανή προβολής καθώς η ταχύτητα της μηχανής είναι σταθερή και η τροφοδότηση του φιλμ πρέπει να γίνεται απρόσκοπτα.

Η μηχανή προβολής δέχεται το φίλμ από πάνω και ανάποδα με τον ήχο στα δεξιά το φιλμ έρχεται ανάποδα γιατί στην προβολή η εικόνα αντιστρέφεται ,το κάτω προβάλλεται πάνω και το δεξί γίνεται αριστερό στην οθόνη προβολής.

Πίσω ακριβώς από τους φακούς υπάρχει η πόρτα που ανάλογα με το φορμάτ της ταινίας ρυθμίζει το περίγραμμα της ταινίας δηλαδή αφήνει το φως να περνάει σε συγκεκριμένες διαστάσεις ανάλογα με το αν η ταινία είναι φλατ η σινεμασκόπ με την αλλαγή των φακών αλλάζει αυτόματα και η πόρτα.

Το φως έρχεται από το σώμα της μηχανής προβολής από αυτήν την λάμπα βολταϊκού τόξου 2500 , 3000,3500 watt ανάλογα με το μήκος της προβολής επιλέγουμε και πιο πολλά watt το φως παράγεται από την εκκένωση και μεταπήδηση του ρεύματος σε 2 ακίδες βολφραμίου , μέσα σε αέριο xenon. Το φως που παράγεται από αυτήν την διαδικασία είναι πολύ ισχυρό και πολύ πιο καθαρό προσομοιώνοντας το ηλιακό φως , είναι πολύ λευκό και έχει υψηλή θερμοκρασία για αυτό χρειάζεται ο χώρος της λάμπας να εξαερίζεται και η καμπίνα προβολής να μην ξεπερνάει τους 25 βαθμούς έτσι χρειάζεται όση ώρα δουλεύει η μηχανή να υπάρχει ψύξη στο χώρο, η ταινία δεν καίγεται επειδή κινείται αν για κάποιο λόγο σταματήσει να κινείται καίγεται.

Το φως συγκεντρώνεται με αυτόν τον καθρέπτη πάνω στους φακούς και στην επιθυμητή διάσταση έτσι ώστε να υπάρχει ομοιομορφία φωτισμού δηλαδή όλα τα σημεία της οθόνης να φωτίζονται με την ίδια ένταση.

Ο καθρέφτης ρυθμίζεται από τις τρύπες που υπάρχουν στο πίσω μέρος της μηχανής , μπορούμε να μετακινήσουμε την λάμπα μπρος- πίσω ,δεξιά- αριστερά πάνω και κάτω έτσι ώστε να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα στην εστίαση της φωτεινής πηγής. Την λάμπα την ελέγχουμε μέσα από ειδικά τζάμια γιατί απευθείας θα μας κάψει τα μάτια. Η ζωή της λάμπας είναι 1500 ώρες και μετά πρέπει να την αλλάζουμε αν φθαρεί αρχίζει και φτερουγίζει η φλόγα της.

Η προβολή γίνεται μέσα από ένα ειδικό τζάμι για λόγους ηχομόνωσης και για να μην υπάρχουν διαθλάσεις πάνω στην προβολή . Το πανί προβολής είναι ειδικό με μικρές τρύπες που απορροφούν το περίσσιο φως και να μην έχει αντανακλάσεις και με ειδικές ουσίες που φωσφορίζουν για καλύτερη ποιότητα εικόνας.

Υπάρχουν δυο αναγνώστες πάνω στην μηχανή για τον ήχο ο ένας είναι για τον αναλογικό ήχο και ο άλλος για τον ψηφιακό ο αναλογικός είναι δεξιά όπως κατεβαίνει το φιλμ δίπλα στην εικόνα και ο ψηφιακός γράφεται στα κενά που αφήνουν οι τρύπες που υπάρχουν για την προώθηση του φιλμ.

Ο ήχος από την μηχανή πάει στον αποκωδικοποιητή όπου γίνεται η επεξεργασία του ήχου συγχρονίζεται με την εικόνα γιατί σε άλλο χρόνο διαβάζεται ο ήχος και σε άλλο σημείο η εικόνα ,αφού αποκωδικοποιηθεί οδηγείται στους ενισχυτές και από εκεί στα ηχεία έτσι ο ήχος διαφοροποιείται στο κεντρικό ηχείο που είναι για την φωνή στο δεξί και στο αριστερό στο αριστερό και δεξί περιφερειακό ήχο στον ήχο από πίσω στην αίθουσα, και τα γούφερ.

Yπάρχει και ένα άλλο πιο εξελιγμένο σύστημα ήχου το DTS o ήχος έρχεται μαζί με την ταινία σε 2 CD κατά την γνώμη μου το DTS παράγει αρκετά καλύτερο ήχο.

Ο ήχος φορτώνεται σε σκληρό δίσκο.

Και η ταινία περνάει από ένα ειδικό αναγνώστη που ρυθμίζει τον χρονισμό της εικόνας με τον ήχο του DTS που είναι στο σκληρό δίσκο. Ο time code για τον συγχρονισμό είναι γραμμένος δίπλα στον αναλογικό ήχο πάνω στο φιλμ.

Όλες οι μηχανές είναι συνδεμένες με υπολογιστή και από εκεί ελέγχουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται η κάθε προβολή , πόσο χρόνο θέλει για το κάθε βήμα της η μηχανή , τι να κάνει στην κάθε περίπτωση, δηλαδή πότε θα κάνει διάλειμμα τι φώτα να ανάψει τι μουσική να βάλει και πότε θα ξεκινήσει θα σταματήσει τη φακό να βάλει τη ήχο και γενικότερα αν είναι στο αυτόματο ότι αυτοματισμό θέλουμε να δημιουργήσουμε. Μπορεί ακόμα με το κατάλληλο εξοπλισμό το ίδιο φίλμ να παίζεται σε όλες της μηχανές προβολής ταυτόχρονα με διαφορά λίγων δευτερολέπτων δηλαδή όση ώρα χρειάζεται το φιλμ να πάει από την μία μηχανή στην άλλη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να περαστή η ταινία στην μηχανή κάθε φορά που τελειώνη μια ταινία όλα τα άλλα γίνονται αυτόματα.

Τώρα πως αντιλαμβάνεται η μηχανή πότε να αλλάξει φακό πότε να κάνει διάλλειμα πότε να ξεκινήσει και πότε να σταματήσει το ρυθμίζουμε εμείς στο μοντάζ. Βάζουμε κάτι αυτοκόλλητες μεταλλικές ταινίες πάνω στο φιλμ στα σημεία που έχουμε επιλέξει εμείς η μηχανή κάνει κάποια συγκεκριμένα βήματα τα ειδικά αυτά αυτοκόλλητα περνώντας από του αντίστοιχους αναγνώστες δίνουν την εντολή στην μηχανή να εκτελεί ορισμένες λειτουργίες που έχουμε ορίσει εμείς μέσα από τον υπολογιστή. Τώρα οι χρόνοι μετρούνται μετά την πρώτη προβολή της ταινίας και μένουν στην μνήμη , μετά ξέρουμε ακριβώς τους χρόνους που εκτελούνται οι διάφορες διεργασίες πάνω στην προβολή. Η μηχανή έχει και διάφορες δικλίδες ασφαλείας ώστε αν συμβεί κάτι να μην παθαίνει ζημιά ούτε το φιλμ ούτε τα μηχανικά μέρη όσο αυτό βέβαια είναι εφικτό.
Το πιο σημαντικό τεχνούργημα πάνω στην μηχανή προβολής είναι ο "σταυρός" που κάνει και όλη την δουλειά είναι ένα οδοντωτό ράουλο ένα από τα τρία οδοντωτά που υπάρχουν για να προωθούν το φιλμ μπροστά από την πόρτα για να δεχτεί την δέσμη φωτός από το φανάρι. Ο σταυρός μετακινεί το φιλμ καρέ καρέ ακινητοποιώντας για κλάσματα του δευτερολέπτου το καρέ πάνω στην πόρτα για να γίνει η έκθεση του στην φωτεινή πηγή και περνώντας το φως από το ακινητοποιημένο φιλμ στο φακό και από το φακό να αποτυπωθεί εστιασμένο και νετ όπως λέμε στην οθόνη προβολής. Ο σταυρός πραγματοποιώντας μια πλήρη περιστροφή σταματάει 4 φορές περνάνε 4 καρέ και κάνει 6 περιστροφές το δευτερόλεπτο άρα 4*6=24 καρέ το δευτερόλεπτο είναι αυτά που προλαβαίνει να δει το ανθρώπινο μάτι. Τώρα την ώρα που ο σταυρός μετακινεί την ταινία από το ένα καρέ στο άλλο με συνεχείς διακοπτόμενες κινήσεις για να μην φανεί πάνω στην οθόνη το κενό που υπάρχει από το ένα καρέ στο άλλο καθώς περνάει από την πηγή του φωτός ένας φωτοφράκτης που είναι συγχρονισμένος με την κίνηση του σταυρού , διακόπτη την παροχή φωτός καθώς παρεμβαίνει ενδιάμεσα στη λάμπα και την οπή προβολής. Δηλαδή το φως περνάει μόνο όταν το καρέ είναι ακινητοποιημένο όταν μετακινείτε δεν υπάρχει φως η προβολή μαυρίζει εντελώς. Επειδή αυτό γίνεται πολύ γρήγορα δεν το αντιλαμβάνεται το ανθρώπινο μάτι και με την βοήθεια του μετεικάσματος το μάτι βλέπει μόνο την εικόνα και όχι το μαύρισμα της οθόνης. Με αυτό τον τρόπο αποδίδεται τόσο ρεαλιστικά και αληθοφανής η κίνηση μέσω διαδοχικών στατικών εικόνων.
Τώρα για να μην διακόπτεται η σταθερή ροή του φιλμ μια και ο σταυρός κάνει διακοπτόμενη κίνηση και σε όλα τα άλλα ράουλα η κίνηση του φιλμ είναι συνεχής πρέπει να αφήσουμε πριν και μετά από τον σταυρό μπούκλες δηλαδή λίγο "αέρα" στο φιλμ να μπορεί να κινείται και όταν το ακινητοποιεί ο σταυρός, γιατί διαφορετικά το φιλμ θα έσπαγε σε κάθε προσπάθεια του σταυρού να ακινητοποιήσει το φιλμ.

ΚΗΡΗΘΡΑ ΕΝΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΘΑΥΜΑ

Η κηρήθρα ένα αρχιτεκτονικό θαύμα λιτότητας και οικονομίας με εργονομικά και λειτουργικά πλεονεκτήματα.

Το γεωμετρικό σχήμα που έχουν επιλέξει οι μέλισσες για να τις κατασκευάζουν είναι το εξάγωνο γιατί όμως . Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς γιατί να μην χρησιμοποιούν τον κύκλο που έχει τον μικρότερο όγκο σε σχέση με την περίμετρο του. Αν έφτιαχναν μεμονωμένα κελιά αυτό το σχήμα θα ταίριαζε. Η κηρήθρα αποτελείται όμως από πάρα πολλά κελιά άρα εκεί που οι κύκλοι δε θα εφάπτονταν θα έμενε ανεκμετάλλευτος χώρος.

Το εξάγωνο είναι η χρυσή τομή για τις μέλισσες γιατί έχει άριστη αναλογία μεταξύ περιμέτρου και επιφανείας . Απαιτεί ελάχιστο κερί αφού η κάθε πλευρά του κελιού είναι κοινή με το γειτονικό του. Έχει ακόμα το μικρότερο όγκο σε σχέση με άλλα πολύγωνα με περισσότερες γωνίες και την πιο καλή προσομοίωση του κύκλου λόγω του ότι οι γωνίες του είναι αμβλείες σε σχέση με σχήματα με μικρότερο αριθμό πλευρών όπως είναι το τετράγωνο ή το τρίγωνο.

Ένα άλλο πολύ σημαντικό πλεονέκτημα είναι ότι το εξάγωνο εξυπηρετεί την σταθερότητα της κηρήθρας καθώς ο κοινός πυθμένας των κελιών σταθεροποιείται ιδανικά στις τρεις πλευρές του εξαγώνου που βρίσκονται από την άλλη πλευρά της κηρήθρας.

Μια άλλη σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι τα κελιά έχουν μια ελαφριά κλήση προς τα πάνω ώστε να μην τρέχει έξω το μέλι που αποθηκεύετε σε αυτά.

Έτσι λοιπόν έχουμε την κηρήθρα να αποτελεί αποθηκευτικό χώρο για την επεξεργασία του νέκταρ και την αποθήκευση του σαν μέλι πια για μελλοντική χρήση.

Για την αποθήκευση της γύρης.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της κηρήθρας είναι ότι όσο πιο σκουρόχρωμη είναι τόσο πιο παλιά.

Τα κελιά χρησιμοποιούνται ακόμα για την εναπόθεση των αυγών της βασίλισσας και την φιλοξενία του γόνου μέχρι να ολοκληρωθεί η ανάπτυξή του σε τέλειο έντομο.

Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπουμε αυγά μελισσών μιας ημέρας. Όσο πιο κάθετο είναι το αυγό τόσο πιο λίγο ωρών είναι.