Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Ευτηχώς που υπάρχει και το πεύκο.



Το πεύκο αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι αποτελεί μια σταθερή αξία για την μελισσοκομία για να μην πάνε οι κόποι όλη της χρονιάς χαμένοι . Μετά από μια άνοιξη όχι και τόσο καλή για τις μέλισσες ο Αύγουστος πήγε καλά στο πεύκο εδώ στην Κρήτη πρέπει να έκοψε 15 μέρες το Σεπτέμβριο ,το Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου έβρεξε τα πεύκα καθάρισαν από τη σκόνη ,το μέλι θα είναι τώρα πιο καθαρό ,οι χυμοί του πεύκου ευνοήθηκαν από το νερό ,ο εργάτης τώρα τρέφετε καλά και παράγει μελίτωμα , καθώς έχει τελειώσει και το στάδιο της έκδυσης του.




Αυτές τις μέρες έχει αρχίσει το δεύτερο βάρεμα πολύ καλά, δύστυχος όμως φέτος οι περισσότερες μέλισσες δεν διαθέτουν αρκετό πληθυσμό για να το μαζέψουν.



Ωστόσο τα πλαίσια ασπρίζουν δείγμα ισχυρής μελιτοέκκρισης ελπίζω να κρατήσει έτσι όλο τον Οκτώβριο.

Ένα πρόβλημα που το είχαμε ξεχάσει φέτος αλλά τελικά εμφανίστηκαν και πάλι λίγο αργότερα βέβαια σε σχέση με πέρσι ,αλλά σε μεγάλους πληθυσμούς ,είναι οι σφήγκες ,δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή στα μελίσσια ,έχοντας αδυναμία στα πιο αδύνατα ,φέτος ειδικά έχουν αποθρασυνθεί εντελώς και κυνηγούν με μανία τις μέλισσες , οι μελισσοκόμοι εδώ έχουν γεμίσει με δολώματα από κόλα τα πευκοδάση.



Υπάρχει από ότι βλέπω αρκετή διάθεση για γέννα από τις βασίλισσες ειδικά αν είναι νέες.





Tα μελίσσια βάζουν και γύρη από το σφεντούρι και την ακονιζά που έχουν ανοίξει.



Τα σφεντούρια δημιουργώντας μικρές συστάδες προτάσσουν το ψηλόλιγνο κορμί τους γεμάτο άσπρα ανθάκια που αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τις μέλισσες ,που δεν μπορούν να αντισταθούν σε αυτή την δελεαστική προσφορά.

Τα συμπεράσματα φέτος από το πεύκο ,είναι ότι πρέπει να αφαιρούμε το μέλι ,γιατί έτσι αυξάνουμε την διάθεση για συλλογή.



Οι μέλισσες ελέγχουν τα αποθέματα τροφής ,αν υπάρχει αρκετό μέλι επαναπαύονται , αν όμως δουν ότι υπάρχει έλλειψη εντατικοποιούν τη συλλογή.



Η μεταφορά μειώνει αρκετά τον πληθυσμό αλλά αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές επανακάμπτει σχετικά γρήγορα .


Πρέπει να μην αφήνουμε πλεονάζοντα χώρο στα μελίσσια ,είναι πιο παραγωγικά όταν λειτουργούν σε καταστάσεις συνωστισμού.



Η βαρρόα είναι ο παράγοντας που καταπονεί περισσότερο τις μέλισσες από οτιδήποτε άλλο. Θέλει προσοχή να μην ξεφύγει από τον έλεγχό μας . Τα ήπια θεραπευτικά μέσα και χωρίς φάρμακα πρέπει να είναι η προτεραιότητα μας , αν και είναι αρκετά δύσκολο εγχείρημα, αξίζει όμως να πειραματιστούμε ,για ένα πιο καθαρό μέλι ,που δεν θα διστάζουμε να δίνουμε στα παιδιά μας.
























Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

"Μηλιά" κάπως έτσι πρέπει να ήταν ο Παράδεισος

Νομός Χανίων στο δρόμο από το Καστέλι Κισσάμου για το Ελαφονήσι


βρίσκεται ο παραδοσιακός οικισμός "Μηλιά "



σε ένα παρθένο και ορεινό κομμάτι Κρητικής γης



ξεπροβάλει ένας χώρος από πέτρα και ξύλο υλικά που είναι φτιαγμένα τα όνειρα και τα παραμύθια.



Αρμόνια , γαλήνη , μεράκι, σπιτάκια κουκλίστικα , φτιαγμένα με μέτρο ξεφυτρώνουν μέσα στο δασικό τοπίο ,νιώθεις ότι εδώ δεν κατοικούν άνθρωποι αλλά νεράιδες.


Τόπος χωρίς αυτοκίνητα ,ρεύμα και ότι άλλο περίπλοκο έχει ανακαλύψει ο άνθρωπος που το μόνο που κατάφερε είναι να περιορίσει την ελευθερία του.



Ανακαλύπτεις ξαφνικά τον χαμένο παράδεισο μέσα σου, αναρωτιέσαι τι νόημα έχει πραγματικά όλο αυτό το τσιμέντο το σίδερο και ο θόρυβος που σε περιτριγυρίζουν βασανιστικά κάθε μέρα .

Προσπαθείς να σκεφτείς τον εαυτό σου σε ένα τέτοιο μέρος ,το ζεστό καλοκαίρι ξαπλωμένος σε μια αιώρα στη σκιά των δέντρων.



Το φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές να ποτίζουν την γη και τον άνεμο να παίζει με τα κιτρινισμένα φύλλα των δέντρων.


Ο χειμώνας άσπρος από το χιόνι και το τζάκι μέσα να καίει και μαζί και τα προβλήματα μας.




Την άνοιξη μυρωδάτη και πολύχρωμη.



Την νύχτα να φωτίζουμε τα όνειρά μας από το φως του φεγγαριού των άστρων και των κεριών.



Πιθάρι άδειο η ψυχή μας που περιμένει να γεμίσει με μνήμες.



Πέτρα η καρδιά



Πόρτα σφαλιστή που πρέπει να ανοίξει ο νους μας



Γάργαρο νερό η ζωή που χύνεται και χάνεται μέσα απ' τα χέρια μας.


Ο παράδεισος δεν έχει χαθεί, είναι μέσα μας απλώς δεν το ξέρουμε.